Mijn eerste dag in Dikke Billen Land!

Zo hier zit ik dan met mijn dikke billen op mijn kamertje in Suriname! De ventilator op stand 3 en alle ramen tegenover elkaar open!

Gister was het dan zover op naar Suriname. Na een snelle korte afscheid van mijn lieve familie en vriendje! wat niet gepland was... Brak ik toch echt in tranen uit. Ineens is het dan zover.. en daar ga ik dan! Veel zenuwen en spanningen. Was een raar gevoel kan ik je vertellen. Na nog een paar keer omgedraaid te hebben en te zwaaien ging ik door de douane en opzoek naar Gate 08. Nog even een plasje plegen en we konden aan boord. Eerst nog even snel gebeld, voordat ik de security door ging en het vliegtuig in mocht.

Helaas ben ik niet met de SLM gevlogen maar met een vervangend vliegtuig van de Portugese vluchtmaatschappij. Ik had stoel nr. 45A helemaal achterin het vliegtuig, maar omdat we met een ander vliegtuig gingen zat ik inplaats van helemaal achterin het vliegtuig nu precies in het midden bij de vleugel.. Ik kan je vertellen mooi uitzicht op een vleugel.. haha.. Dat was naast het personeel nog niks!

Wat een bagger zooi.. ze gaven de helft van de mensen maar te drinken kwamen bijna nooit met een kar langs waardoor er op het dienblad limonade stond en verder niks. Dus als je iets anders wilde ze het speciaal voor jou moest halen.. HOE ONHANDIG.. En dan het eten GATS! Niet te eten heel erg koud.. en we kregen 2x warm eten waaronder ook
2x rijst met kip.. Jieehoee alsof we dat straks in Suriname niet al krijgen.. kon dit er ook wel bij. Nu werd ik ook nog is na het 2e maaltijd ontzettend misselijk,,.. heb het heel lang kunnen verbergen en inhouden. Kauwgum kauwen en muziek op muziek weer af praten met de buurman. Maar toen het dalen echt ging beginnen toen we nog een kleine 1,5u moesten liep ik helemaal wit aan het spugen.. maar niet 1x daarna nog 2x.. pff nog nooit gehad. Maar was ook ontzettend misselijk. Er was ook een probleem tijdens de vlucht over zuurstof.. Ik heb het niet goed meegekregen omdat ze dus Engels praatte..

We vlogen trouwen wat later en vlogen om 11uur de lucht in. Daar begon dan de vliegreis van 9,5uur.. Liet het allemaal maar over me heen komen en het ging ook allemaal super goed tot op de laatste 2 uurtjes na. Ik had 2 stoelen naast me die waren leeg tot het fasting your seatbelts. Waag het niet dat er iemand van de stoel erachter naar voren komt omdat ze toch vrij waren en ze achter mij alle 3 bezet waren.. balen! Het was een wat oudere Surinaamse Meneer. Hij had veel te vertellen maar stonk uit zijn mond Gatverdamme,,.. Maar wat wel voorop stond is dat die echt diep respect voor me heeft voor wat ik ga doen. Dat is weer mooi meegenomen! Hij vertelde trouwens dat Edcar Davids de zoon is van zijn broer.. Zijn hele familie had iets met voetbal behalve hij.. Hij deed eigenlijk aan handelen. Hij kocht in Nederland spullen wat ze in Suriname goed kunnen gebruiken en verkocht het in Suriname. Ik vond het wel wat apart zijn verhalen.. Maar zo ging de tijd ook wel snel. Hij ging trouwens naar Suriname omdat hij een huis aan het bouwen was en hij het in de gaten wilde houden.

Nou Uiteindelijk landde we om half 8 s’ avonds Nederlandse tijd. Dus hebben er nog een uurtje korter over gedaan ook. Eindelijk naar buiten na zo een lange zit! Warm alsof je een Sauna inliep ineens ging alles plakken en zweten.. Kan er nu nog steeds niet aan wennen, denkt dat het nog wel een tijdje duurt. We liepen met een trap en een tunnel boven de trap het vliegtuig uit. Vervolgens nog een stuk naar de ingang van het vliegveld. En in de rij voor de paspoort controle.. duurde aardig lang. We moesten in de vliegtuig een papiertje invullen wat je precies ging doen en waar je verbleef en nog verder gegevens. Na de paspoort controle liepen je door de schuifdeuren naar de hal waar de bagagebanden draaide. Er lagen al aardig wat koffers maar ben eerst nog snel naar de wc gegaan en heb denk ik 10 minuutjes moeten wachten op mijn koffer. Toen door een lange gang en weer door een schuifdeur waar een hele lange rij met allemaal mensen stonden het leek wel of je een modeshow aan het lopen was met je koffer haha.. Maar wat gebeurt mij.. valt die midden in de gang valt mijn koffer met mijn handbagage om.. iedereen moest lachen dus ik zei maar ja zware koffer he! Ik liep wat verder en sprak een man me aan of ik naar een Guesthouse moest dus ik zei ja dat klopt.. Ja Prinsessestraat 24 ikke nee nr. 26 Jaaa loop maar mee. Dus ik dacht Okee.. kwamen we bij een loketje en die meneer zei Nikki? Dus ik ja dat klopt. Vond het heel bijzonder alsof ze al wisten wie ik was.. Maar dat kon helemaal niet! Vervolgens droeg een jonge knul mijn koffer en heb zelf maar de handbagage eraf gehaald tilde ik ook nog iets. Liepen we een parkeerplaats op naar een busje waar al wat mensen in zaten die allemaal de zelfde kant als mij op moesten. We hebben nog wel 3 kwartier in het busje moeten wachten totdat die vertrok.. Want hier vertrek een busje pas als die vol zit!

Het was ong. 18.30 Surinaamse tijd (22.30 Nederlandse tijd) dat ik werd afgezet bij het Guesthouse! Werd warm ontvangen door Lucien de “Papa” van het Fanna Guesthouse. Er zijn meerdere huisjes in de straat. Al bij het uitstappen bij mijn Guesthouse was hij zo vriendelijk en werd open ontvangen. Hij wilde alles voor me geregeld hebben.

Dit was ook weer iets het Guesthouse zat overvol maar hij wilde mij niet annuleren en heeft voor mij een ander huisje geregeld ook op de Prinsessestraat.. Ik woon samen met 2 andere mensen een Thaaise vrouw, Crace van 50 jaar die eigenlijk geen Engels kan praten.. wat erg lastig is omdat je moeilijk kan communiceren.. Crace werkt bij de Chinese of Thaaise krant als ik het goed heb begrepen. En Marcel van 33 jaar die Half Surinaams en half Nederlands is, zijn moeder is Nederlands en zijn vader Surinaams. Hij werkt hier als accountant en zit hier tijdelijk totdat die een eigen plekje heeft gevonden.

Dit huis is van een hele lieve Vrouw en Meneer waarvan ik de namen even niet meer weet.. Zij wonen precies ernaast en het huis is ook precies hetzelfde. Ze zijn hier pas net mee begonnen om dit huid om te toveren naar een Guesthouse. Er moet nog aardig wat gebeuren. Maar ik heb gelukkig een leuk kamertje!

Alle ‘blanke’ om het zo te zeggen die of stage lopen of vrijwilligerswerk doen komen s’ avonds samen op Nr. 31. Zo was ik daar gister ook meteen uitgenodigd om wat te komen drinken en eten. Er waren namelijk 2 jarige. Ik heb al aardig veel mensen ontmoet. Ik heb mijn eerste Kokosnoot gedronken en mijn eerste bakbanana gegeten! Viel aardig in de smaak moet ik zeggen!

Lucien heeft me nog een aantal dingetjes verteld en uitgelegd hoe ik bij Blue Frog moest komen waar ik de volgende dag moest zijn om 9 uur s’ ochtends. Na het feestje ben ik naar mijn kamer gegaan en ben mijn spullen maar is gaan uitpakken, waar ik nog helemaal geen tijd voor had gehad. Ook rustig de tijd voor genomen en toen nog even snel een ijskoude douche want dat is hier niet anders (geen warm water). En mijn bedje in gedoken. Na een wat warme nacht maar met wat wind aardig te doen stond ik zo rond 8 uur op. Ben me gaan klaar maken en wilde mevrouw me wel brengen naar de Mirandastraat waar Blue Frog gevestigd is. Het duurde uiteindelijk 20min voordat we in de auto zaten.. wat zou ik zeggen.. gewoon op zijn Surinaams? Haha

Dat is trouwens wel iets waar ik nog ontzettend erg aan moet wennen.. Dat alles op zijn 11 en 30e gaat.. Maar ik spreek jullie wel over een maand ik denk dat ik dan net zo ben geworden! Hihiii..

Bij Blue Frog heb ik Margot ontmoet die hier al 9 jaar woont en samen is met een Surinamer en 2 kinderen heeft. Ze werkt bij Blue Frog en is eigenlijk mijn Contactpersoon waar ik altijd naar toe kan. Heb een hele tijd met haar gepraat en vertelde me uiteindelijk dat ik Vandaag naar het Ramoth Kindertehuis ging om kennis te maken. Daar had ik me helemaal niet op voorbereid, want had ook een strapless topje aan. Want dacht dat ik vandaag de City tour ging maken wat ook eerst op de planning stond. Achjaa zo gaat dat hier he! Haha. Om half 11 ben ik samen met Richard een man die ook daar werkt naar het Ramtoh Kindertehuis gegaan en heb de Majoor ontmoet. Wat ik van te voren voordat ik het Kindertehuis had gekozen niet wist.. is dat ze Engels praat op een rare manier.. En laat ik nou net niet echt een Engelse knobbel hebben.. Dus dat verliep aardig stroef. Maar dit was voor haar ook de eerste keer dat ze een vrijwilliger ontmoette omdat ze pas sinds 3 maandjes hier werkzaam is. Verder is het personeel wel Nederlands dus dat moet helemaal goed komen. A.s. dinsdag ga ik beginnen van 07:00-15:00. En ga daar aan de slag van dinsdag t/m donderdag.

Na terugkomst bij Blue Frog heb ik mijn Surinaamse sim kaart gekregen en de telefoonnummers van de Kindertehuizen. En ben in mijn eentje opstap gegaan. Er is in deze buurt een grote lange hoofdstraat. Die ben ik helemaal doorgelopen totdat ik de Prinsessestraat tegen kwam en ben weer naar mijn kamertje gegaan. Ik had sinds vanochtend op een appel na die ik stiekem van Crace had gepakt, helemaal niks gegeten omdat ik nog nergens iets heb kunnen halen, omdat ik nog geen Surinaamse Dollar op zak had. Dus dat moest ik maar is gaan doen. Hoorde van vele dat de TULIP supermarkt de beste supermarkt in de buurt is en ook alles heeft. Me uit laten leggen hoe ik er moest komen en dacht Ooh dat is niet erg ver, maar had me toch een beetje vergist.. in de hitte om 13:00.. liep ik met mijn tas richting de supermarkt. Naast de supermarkt kon ik euro’s omwissel voor de Surinaamse Dollar. Had een briefje van €50,- en kreeg 220SRD terug. Had geen benul van de prijzen maar heb het toch maar hierbij gelaten.

Ik denk dat ik wel een half uur door die hele supermarkt heb lopen sloffen met een sleepkarretje.. Wat veel en wat groot en die prijs.. elke keer omrekenen naar de euro. Want dan zag ik bij een blij soep 15,00 staan en dacht WAJOOO zoveel.. dus ik mijn hersens laten kraken 15:4= ong. 4 een blik soep voor 4 euro mm wel erg veel.. volgende blik.. enz. Zo ging dat dus een beetje met alles. Maaaar.. het is me uiteindelijk gelukt voor 97SRD heb ik aardig wat eten en drinken voor een paar dagen kunnen kopen. En dat kom je buiten uit een koude supermarkt Bam hitte. En dan 3 tasjes en je rugzak lopen maar.. Nouuu wat een hel volgens mij was het wel 30min lopen paar keer gestopt weer war drinken weer stoppen tassen wisselen nog maar een keer stoppen wat wisselen van mijn rugzak in een tasje enz. Pfff wat had ik het warm met 37 graden in de brandende zon. Dus nu toch echt een fiets gaan regelen.. en dat is ook wat ik vanavond maar is ga uitzoeken!

Ik ga zo eerst is lekker een koude oftewel ijskoude douche nemen dan lekker pasta koken met tomaat en pesto! Jamjam. En dan naar het gezelschap op Nummero 31 ja toch.
Haha.

Morgen ga ik naar het Lotjeshuis en heb daar erg veel zin in! Ben heel benieuwd hoe dat gaat verlopen!

Dikke Brassa hier uit Paramaribo xxx