Mijn eerste week!

Nu is het dan eindelijk zover, MIJN 2e verhaal is AF! Na flink terug denken is die er dan!

Donderdagochtend, dag 2 hier in het warme tropen stond ik om 9 uur op hoewel ik al wel een hele tijd wakker was.. omdat ik zoooo nodig moest plassen.. en de wc helemaal beneden is en ik dan geen zin heb om helemaal naar beneden te lopen en uit bed moet.. Maar na 20 minuten wiebelen in bed heb ik het toch maar op een rennen gezet richting de wc! En wat is dat dan een Opluchting! Pff…!

Nou donderdagochtend om kwart over 10 was ik bij Blue Frog want vandaag gingen we dan naar het Lotjeshuis waar ik ook erg zin in had! Want o.a. hiervoor ben ik hier naartoe gegaan!

Vandaag ging ik weer met Richard naar het kindertehuis. We kwamen ong. om 11uur bij het lotjeshuis aan en werden verwezen naar het kantoor van mevrouw SAM SIN.
Heb ik mij netjes voorgesteld en er werd meteen gevraagd hoelang ik bleef en welke dagen, dat vinden ze hier nu eenmaal ontzettend belangrijk, schijnbaar zo belangrijk dat, dat altijd het eerste is wat ze aan je vragen. Nu we het daar toch over hebben, ga ik aan de slag op zaterdag en zondag van 08.00 tot 14.00 uur.

Uiteindelijk na wat gepraat te hebben liet ze het hele gebouw zien. Waar we eerst door de kamer van de baby’s liepen die allemaal in hun bedje lagen deze baby’s zijn max. tot 2 jaar oud. Als ze ouder dan 2 jaar zijn of te groot voor de bedden komen ze in de ruimte daarna. Daar liepen 3 kleine dropjes! 2 meisjes en een jongetje. Die kindjes zijn nog net te klein om naar buiten te gaan, te kwetsbaar. Het jongentje begon ontzettend hard te huilen toen ik bij hem kwam zitten. En zei ook, vind je me nu al niet leuk?.. Mevrouw Sam Sin begon te lachen.. Heb hem op schoot genomen maar hij bleef maar huilen.. toen ben ik maar met hem gaan staan en vastgehouden. Zijn naam is trouwens Jayden en is net 2 jaar. Ik heb hem 10 minuten op mijn schouder gehad en hij lag te slapen.. kon hem wel zo meenemen.. Maar zei Hee Jayden kom maar staan en zette hem op de grond waarna hij weer keihard begin te huilen.. Ik denk dat hij al heel wat heeft mee gemaakt voordat hij hier is gekomen! Alle kinderen hebben een grote bagage bij zich. Het Lotjeshuis is niet voor niets een kindertehuis voor ondervoede en verwaarloosde kinderen.

Toen we terug liepen naar het kantoor van Mevrouw Sam Sin, leek me het een mooi moment om te vertellen over mijn achtergrond. En ze had er al wel van gehoord maar besefte in eerst instantie niet dat ik dat was. En legde het hele verhaal uit over Stevie. Ik had foto’s van 12 jaar terug meegenomen die van Stevie zijn gemaakt in het Lotjeshuis. Mevrouw Sam Sin werkt er nog niet heel erg lang maar er werkte 2 vrouwen die al wel meer dan 12 jaar er werken. Ingrid werd geroepen en ik deed weer mijn verhaal en liet de foto’s zien. Ze heeft een minuut naar de foto’s staan kijken maar kon hem niet herinneren. Toen schoot me opeens te binnen dat Stevie daar hele erge brandwonden heeft opgelopen.. Dus zodoende vertelde ik dat ook, waarna ze meteen zei Jaaa Stieven! Jaa die ken ik nog wel. Ze wist meteen weer het jongetje van de brandwonden. Dat is haar gewoon heel erg bijgebleven. Dat vond ik toch wel een erg bijzonder moment! Je hoopt toch dat die door iemand word herkent!

Op een van de 4 foto’s staat Stevie ook samen met een vrouw genaamd, Dorothy Kerkhof. En voordat ik hiernaar toe kwam heb ik me voorgenomen om haar hier te gaan opzoeken in Suriname! Te achterhalen of ze hier nog woont. Dus zodoende vroeg ik aan mevrouw Sam Sin of ze Dorothy kent maar die kende ze erg goed want ze deed nog heel afentoe een adoptie. Dus ik vroeg of ze misschien het telefoon nummer van Dorothy had en tot mijn verbazing zei ze; ja hoor! Ze wist het nummer ook zo uit haar hoofd te vertellen aan me! Ik had niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan om haar te vinden, maaar… het is gelukt! Ik heb haar telefoon nummer!!!!!

Na nog wat gepraat te hebben wilde ik ook graag de kindjes buiten ontmoeten en ben naar ze toe gegaan. Er kwamen 2 kleine dropjes op me afrennen met een BIG SMILE echt zoo lief! Dat raakte me wel even!

Er zat een vrouw onder de boom op een stoel toezicht te houden op de kindjes! Waar ik me ook aan voorstelde en na een tijdje ook mijn verhaal vertelde, omdat ze vroeg of ik stage kwam lopen wat natuurlijk niet het geval is. Ze leek me nog niet zo oud maar zei wel dat ze er al 12 jaar werkte.. dus ben binnen in het kantoor de foto’s gaan ophalen en het haar laten zien. Ook zei herinnerde Stevie nog ook vanwege zijn brandwonden op zijn buik en rug. Ook herkende ze nog andere kindjes op de foto die naast Stevie zaten, eentje was een tweeling die ook naar Nederland is geadopteerd en Daniel een jongetje naast Stevie kende ze ook nog. Dus dat betekende wel voor mij dat ze niet als alsof deed. Omdat ze me erg jong leek. Ik heb aan een aantal kindjes gevraagd hoe ze heette en hoe oud ze waren maar kwam helaas niet veel soeps uit. Vond ik wel jammer dat ze niet konden vertellen hoe ze heette en hoe oud ze waren nu hoorde ik van Mevrouw Sam Sin dat er een baby van 1 maand oud is en dan een baby van ong. 8/9 maanden schat ik en dan nog 2 meisjes rond 1 jaar. De rest van de kinderen dus van 3 tot 4 jaar waren buiten aan het spelen. Ik had gevraagd hoeveel kinderen er hier verblijven en dat zijn 17 vaste kinderen, want in het weekend gaan er wat kinderen naar huis.

De kinderen moesten rond 12 uur binnen zijn en werden gewassen en aan tafel gezet om te eten. Ik heb eventjes geholpen met het speelgoed naar binnen te tillen met 3 jongetjes en ben toen weer naar het kantoor gegaan. En kreeg een lief woordje van Mevrouw Sam Sin dat ze aan me zag dat ik er super veel zin in had en dat ze er een goed gevoel bij had. Ik heb haar bedankt en we hebben afgesproken dat ik volgende week zaterdag begin 16 februari.

Met de terugkomt bij Blue Frog hebben we nog wat na gekletst en vroeg Richard of ik ook zin had om wat te eten aan de waterkant. Daar zei ik natuurlijk geen nee op omdat ik ten eerste nog niet aan de waterkant was geweest en ten tweede toch aardige trek had! Daar heb ik dan ook mijn eerste Surinaamse Bami gegeten! Ik was eruug blij dat ik een flesje drinken erbij had genomen want na 1 hap kreeg ik toch aardig dorst.. Pff.. wat Scherp!! De waterkant is aan het Suriname rivier. Terug bij Blue Frog nog gevraagd over een fiets hoe dat nou precies zat en het is toch wel echt €30 per maand. Dus nog even kijken wat ik precies ga doen omdat de buurvrouw me ook een fiets had aangeboden voor €25 per maand, misschien maar een keertje een proefritje maken.

Bij het terug lopen naar de Prinsessestraat bedacht ik me dat ik wel even gezellig bij Nummero 31 langs kon gaan. En daar zat die hoor ‘Papa’ Lucien; Heeee Nikkiii lang niet gezien… hoe gaat die met jou!? Haha even wat gepraat en samen met Lucien op de foto (Speciaal voor Nick ;) ) Lucien liet me zijn andere huis zien nummer 23, die 2 samen vormen het Fanna Guesthouse. Beide huizen hebben een lekker zwembadje in de tuin. Heb er wat meiden ontmoet en was uitgenodigd lekker te komen zonnen! Nou dat sla ik zeker niet af! Dus thuis mijn bikini aan gedaan en de hele middag liggen zonnen.

Aan het eind van de middag ben ik terug gegaan en ben me gaan opfrissen en bedacht maar is voor mezelf te koken. Mijn favoriete eten (Italiaans) Krul pasta met tomaat in blik en Pesto en lekker zout en peper om de boel op smaak te brengen.

En nou heb ik me die avond wat meegemaakt. Zoals jullie hebben kunnen lezen zit er hier in het huis nog een Thaaise vrouw, Graisie is het om precies te zijn alleen je zegt ‘Grace’ ze kwam rond een uur of 22.00 thuis en werkt dus de hele dag en ook nacht aan de krant en tussendoor komt ze is een keer thuis. Ze is trouwens 60 in plaats van 50 maar daar geloof ik dus echt niks van.. Misschien in Chinese jaren of iets.. ze lijkt namelijk een jaar of 40. Maar omdat ze geen Engels kan en alleen haar eigen taal kwam ze naar beneden met haar laptop en typte in een site haar vraag en die vertaalde het naar het Engels. En ik achter mijn laptop van Nederlands naar Chinees(was eerst even zoeken welke taal nou precies) en daar kon zij dan lezen wat ik bedoelde en andersom! HOE KOMISCHE zit je als 2 mensen naast elkaar en typ je wat je aan elkaar wil vragen nou ik kan je zeggen dat voelde heel vreemd..

Zo zag ons gesprek er voor een deel uit!
您好，我是尼克
你多大年紀了？
你不看60儘管！我今年21歲
我在這裡做志願者工作
我的弟弟是從蘇里南
12年前，我們通過他從蘇里南
他兩歲，現在他是14！
為什麼要這麼長時間？ 10年呢？
因為它的好和安靜嗎？
我做了！孩子們在蘇里南很少關注。
我的孩子是0-5歲。我要玩。
每天上班嗎？每次其他時間呢？
你是個好人！很多的作品。超級甜的！和你在這裡多久？
這是非常有趣的溝通
很高興見到你，而且跟你談通過計算機！
並感謝為葡萄！

Ik had dus na afloop de hele keuken ook meteen maar gepoetst en al het bestek en de pannen. En toen Graisie dus thuis kwam zag ze dat ik alles had gepoetst en meteen “sit” “sit” en pakte ze een zakje uit de koelkast met dikke grote druiven erin en ik moest eten en eten en eten haha was wel heel erg lief! Heb ook getypt ‘Dankjewel voor de druiven’.

Vrijdag had ik een privé City tour gekregen door Paramaribo wat bij mijn pakket inbegrepen zit. Dat was s’ middags om 2 uur. Heb de bekende plekken gezien, zoals de oude stad en de nieuwe stad en een aantal belangrijke gebouwen waarvan ik de namen niet meer weet.. haha. Eenmaal terug bij Blue Frog heb ik nog wat gepraat met Stefan, die geboren is in Den haag omdat zijn ouders zijn verhuisd naar Nederland. Dus wel een echte Surinamer is. Hij vertelde dat hij een groot stuk grond heeft gekocht vlak bij het vliegveld Zanderijen. Hij wil daar een soort Medisch Centre laten bouwen op het gebied van “De Bottendokter” Een Surinaamse kruidendokter, een bottendokter, een medicijnman met de handen van God, zo wordt hij gekarakteriseerd. Is heel bekend in Suriname. Maar niet zodanig dat je ze hier kan vinden.. Daarom heft Stefan al heel lang een idee om een central punt te maken waar mensen en toeristen naar toe kunnen om te ondervinden wat “De Bottendokter” nou precies inhoud. Waar mensen informative kunnen krijgen maar ook afspraken kunnen maken, kruiden kunnen kopen enz. Alleen is die nog opzoek naar een vormgever die het hele idee/concept wil vormgeven. Want eerder op de dag hadden we het over mijn studiekeuze enz. Dus hij wist van mijn grafische vormgeving en aan de hand daarvan vertelde hij zijn toekomstplan, waar die dus al jaren mee bezig is en nu net eindelijk zijn stuk grond heeft gekregen. Ik wist echt niet wat ik hoorde toen die vroeg of ik misschien zijn idee wilde vormgeven... En door nog redelijk veel onduidelijkheid en onwerkelijk heid zei ik, zal er is over nadenken.. Hahaha nou dat het ik ook zeker gedaan en dacht waarom had ik niet meteen JA gezegd! Want natuurlijk wil ik deze uitdaging aangaan! Hoe Gaaf!!! Dus dat heb ik hem ook laten weten, dus wie weet!!.. ik zeg het wordt nog vervolgt….!

Zaterdagochtend heb ik lekker uitgeslapen, ondanks de warmte hier lukt het me aardig goed! Ik had vandaag niks op de planning staan. Heb eindelijk met Nick kunnen skypen JaaaJaa!! Was echt super leuk!! Ik ben me daarna lekker (koud) gaan douche en een lekker broodje met smeerworst gegeten. Heb vandaag ook maar is de tijd genomen om wat foto’s te maken van het huisje waar ik in zit, dus bij deze kunnen jullie mijn mooie roze met groen en wit poppenhuis zien haha!

In de middag ben ik naar nr. 31 gegaan waar ik uiteindelijk ook de hele middag en avond ben geweest. Het is wel lastig omdat ik geen drinken en eten daar heb staan.. Maar heb een mondje om te praten en kan altijd spulletjes meenemen! Om 6uur/half7 moesten we daar verzamelen voor een vergadering over zondag de dolfijnen tour!

Nog ouderwets wat spelletjes gedaan. En het was Nieuwjaarsdag voor de Chinezen! Dus er was allemaal vuurwerk voor en vooral na 12 uur! Was erg apart.. zitten we begin februari en de chinezen vieren oud en nieuw.

Hier in Suriname heb je heel veel verschillende soorten mensen om ze allemaal even op te noemen: Marrons, Inheemsen, Creolen, Hindoestanen, Javanen, Chinezen, Libanezen, Joden en de Boeroes (de Nederlandse boeren) Dus zo je kan zien is Suriname een mengelmoes van, vanalles en nog wat, wat ook wel weer iets heeft!

Zondag ging ik voor het eerst een tour doen en nog wel een Dolfijnentour met bijna iedereen van het Fanna Guesthouse. Om 12 uur was het verzamelen bij nr. 31 waar dan een busje voor ons klaar stond die ons naar een bootje bracht waarmee we naar Braamspunt werden gebracht. 13 uur aangekomen op Braamspunt, het noordelijkste punt van Paramaribo. Een mooi eiland met wat kleine huisjes erop (zie foto’s). Waarvan ik denk dat er wel mensen in wonen.. de bootman zei dat hij zijn boot ging keren en zagen hem pas na 3 uur terug.. we waren dus echt achtergelaten op het eiland.. midden op de dag vanaf 1 uur dus je kon smeren, smeren maar niks hielp. Heb er ook ernstige verbrande plekken opgelopen.. Aiii en zelfs zo erg dat mijn hele schouders en bladen vol zitten met vocht blaasjes. Maar het was echt gaaf om op dat eiland te zijn. Heb er ook mooie foto’s genomen.

Lucien had allemaal eten en drinken voor ons geregeld alleen we waren uiteindelijk het drinken vergeten.. Hoe we nu uiteindelijk aan drinken zijn gekomen heb ik niet goed meegekregen.. Maar uiteindelijk wisten er een paar wat drinken te scoren! We voelden ons net kandidaten van Expeditie Robinson we zijn namelijk ook met Belgen en Nederlanders

Lucien was alleen niet mee.. zijn boot had het begeven met de proef rit. S ‘ochtends om 8 uur is die met de heren en 2 dames alvast naar zijn boot gegaan die ook nog in het water gelegd moest worden en schoongemaakt. Want we waren met teveel mensen dus bij Lucien konden er ook 5 op maar nu hebben er uiteindelijk wat mensen moeten cancelen.

Op de terug weg gingen we dus dolfijnen spotten en of we er een paar hebben gezien! Ik heb er helaas geen vast kunnen leggen maar heb ze iig gezien daar gaat het om! Was super gaaf! De dolfijnen zijn gezelschapsdieren dus kwamen ook steeds dichter bij.

Eenmaal aangekomen van waar we kwamen was het wachten op de bus en langs Lucien, die een dierenwinkel aan huis heeft! Dus allemaal even uitstappen en koekeloeren. Heb nog een paar foto’s gemaakt en een leuk filmpje van 2 apen! Lijkt me logisch dat het slingerapen zijn.

S ‘avonds stond er een feestje op ons te wachten want er waren weer 2 jarige! Mevr. Malaha overigens mijn huisbaas was gevraagd om voor ons Bara’s te maken. Nou die waren me toch lekker we mochten ook proberen ze te maken, ik moet je zeggen het ging me aardig goed af! En of ik complimenten kreeg van de kok =)

Tijdens de dolfijnentour heb ik trouwens 2 hele leuke meiden leren kennen!! En die waren van plan om de volgende dag naar de vreemdelingen dienst te gaan om het visum te verlengen wat iedereen moet doen die hier langer als 2 maanden wil verblijven. Ymke en Lotte zitten hier 4 maanden ivm met een onderzoek vanuit hun studie en verblijven ook onder het Fanna Guesthouse maar zijn ook in een ander huis geplaatst door de overvolle kamers.. Haha. Dus ik ben de volgende dag mee geweest naar de vreemdelingendienst.

Nou ik kan je zeggen Pfff.. wat was dat vroeg opstaan 6 uur.. we hadden namelijk afgesproken om kwart voor 7 met de taxi naar de vreemdelingen te gaan omdat je maar moet afwachten of je aan de beurt komt. Maar Ymke en Lotte hadden geen kopie van hun paspoort en hun e-ticket niet. En het e-ticket was je bewijs voor de duur van je verblijf. Dus die moesten we echt ergens uitprinten, dus tegen de taxi chauffeur of hij misschien een Copyshop shop wist wat op de route lag, nou hij wist er wel een paar en is wel lang 5 Copyshops gereden maar allemaal pas open vanaf 8 uur en het was kwart voor 7.. dus er was nog een optie over om ons te laten afzetten bij een Mall(een groot overdekt winkelcentrum) in de buurt van de vreemdelingendienst om daar te wachten totdat de winkels open gingen dus ook een copyshop. Hebben we een uur gewacht toen was het half 9 en ging de winkel open. Nou we werden echt van het kastje naar de muur gestuurd. Daar konden we wel printen maar mochten we niet op de mail, en waar we wel op de mail konden, konden we niet printen en die andere ging pas om 9 uur open.. Dusja daar sta je dan 6 uur voor op. Uiteindelijk was het dan gelukt en op naar de vreemdelingen dienst.

Eenmaal aangekomen moesten we links aan de buitenkant van het gebouw een deur naar binnen waar het overstroomde van de mensen en ons paspoort afgeven met ons e-ticket en maar wachter totdat ze je omroepen dat ze er een stempel in hebben gezet. Kijk het zou logisch zijn dat diegene die je paspoort in ontvangst neemt ook de gegevens checkt en het doorgeeft aan de stempelaar.. maar het gaat toch even ander hier, ze ondernemen wanneer het ze uitkomt en zin in hebben en komt op een stapel te liggen.

Gelukkig hadden wij hem snel, schijnbaar een goeie dag. Lotte en Imke die verblijven hier 4 maanden dus komen in aanmerking voor een MKV dus die moesten nog bij een andere deur naar binnen. En het leek erop dat ze wel zo’n 4 uur moesten wachten. Dus ik maar besloten een taxi te nemen richting huis. Buiten zag ik nog een blank meisje staan, heb haar aangesproken en zij gaat hier wonen voor een jaar samen met haar vriend, gewoon omdat het kan. Beide afgestudeerd en hier werken op eigen vakgebied voor een jaartje, echt Super Gaaf!!

Na een tijd te hebben gepraat had ze toevallig voor het gesprek een taxi gebeld en gek genoeg zat ze precies een straat naast de Prinsessestraat dus konden we samen de taxi nemen. Maar na 20 minuten kwamen Ymke en Lotte alweer naar buiten.. Die hadden maar een afspraak gemaakt voor een terug komst ze hadden geen zin meer om nog te wachten, want ze hadden gemeld dat ze er voor vandaag mee stopte dat is ook normaal hier! Jaa zo gaat dat in Suriname…

Terug met de taxi en hun huisje gezien, een paar huizen verder nr.50. Thuis lekker noedels gegeten onder All Your Need is Love van afgelopen zaterdag, zo kan ik wat uitzendingen betreft aardig bij blijven van wat er in Nederland allemaal te zien is. Rond 3 uur zouden de meiden mijn paleisje even komen bekijken. We zouden richting de waterkant gaan op daar ons eerste Parbo Biertje te gaan drinken! Ennn.. Lekker dat die was! Daar ga ik er zeker nog veel van drinken. Voor 10 SRD heb je een liter Parbo Bier oftewel een Djogo! Omgerekend naar euro’s is delen door 4! We zaten uiteindelijk na een flinke stortbui in een Blues, Soul en Jazz kroegje aan het water.. de Suriname rivier.
Terug opzoek naar wat te snacken bij de MACDONALDS belandt en dat was lekker!! Daarna hebben we lekker een film gekeken van mijn laptop waar ik nog een aantal films op heb staan.

Dinsdag 12-02 had ik mijn eerste dagje bij het Ramoth Kindertehuis! Maar dat hou ik nog even achterwegen! Ik denk dat dit al een aardig verhaal is van mijn eerste weekje hier in het verrukkelijke Dikke Billen land!

Ik hou jullie snel op de hoogte van mijn afgelopen weekje!
Tot de volgende keer!
xxxxxx